​بولیمیا چیست؟

یکی از عوامل اصلی چاقی مشکلات روحی و روانی ست به طوری که چهل و پنج در صد افراد چاق دچار افسردگی هستند . اضطراب  از عوامل پرخوری عصبی ست لذا نادیده گرفتن مشکلات عصبی و روحی منجر به شکست درمان چاقی خواهد شد 

بولیمیا چیست؟

بولیمیا یکی از بیماریهای روانی محسوب میشود که فرد مبتلا احساس گرسنگی شدیدی میکند و در پی تنشهای روحی در بازه زمانی کوتاهی  مقادیر زیادی غذا مصرف میکند که بد لیل این کنترل نداشتن در غذا خوردن برای جلوگیری از افزایش وزن به رفتارهای جبرانی دست میزند.

متخصصین  روانپزشکی میگویند پراشتهایی روانی یا بولیمیا یک نوع اختلال در خوردن است که در آن فرد بیمار یک الگوی زیاده خوری , تخلیه معده  را شدیدا دنبال میکند . فرد پراشتها ابتدا پرخوری میکند و سپس خود را وادار به استفراغ کرده یا از ملین استفاده میکند.

معمولا بیماران تسلطی بر غذا خوردن ندارند و غذاهایی را که کالری بالایی دارند و بلع و استفراغ آنها راحت است را  انتخاب میکنند. نوع غذای مصرفی در پرخوری های دوره ای متفاوت است که عمدتا غذاهایی را که حاوی کالری زیادی هستند  مثل بستنی و کیک را شامل میشود.

بولیمیا بیماری کسانی که به تناسب اندام نگاه وسواسی دارند:

اغلب کسانی که این شیوه را در پیش میگیرند . زنانی هستند که در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل 20 سالگی به سرمیبرند. اکثر افراد پراشتها مانند کسانی که بی اشتها یی روانی دارند مجذوب غذا هستند و ترس زیادی از اضافه وزن دارند و افسرده اند.

برخلاف بی اشتهایی روانی  پراشتهایی روانی در یک محدوده وزنی نرمال اتفاق می افتد  به همین دلیل گاهی تشخیص آن برای متخصصان هم مشکل است .

حساسیت زیاد نسبت به وزن خود:

برچسب بیمار به کسی میچسبد که حداقل دو بار در هفته و برای 3 ماه این کار را انجام می دهد, ترس از افزایش وزن و به هم ریختن تناسب اندام سبب بروز رفتارهای جبرانی از جمله ورزشهای بسیار سخت , روزه داری ,برنامه های غذایی سخت , تحریک برای ایجاد استفراغ , سوء استفاده از دیورتیک ها (ادرار آور) ,سوء استفاده از مسهل ها , استفاده از داروهایی که سوخت و ساز بدن را افزایش میدهد, مثل هورمون های تیروییدی میشود.

این افراد در مورد وزن خود بسیار حساس هستند و با تحریک برای بازگشت غذا و استفراغ ,غذاهای خورده را استفراغ میکنند یا با مصرف دارو سبب ایجاد استفراغ میشوند.

علایمی که ممکن است این بیماران نشان دهند عبارتند از:

علایم شایع دستگاه گوارش مثل درد شکم ( بخصوص در افرادی که استفراغ را تحریک میکنند ),نفخ  , یبوست دفع گاز

علایم ریوی ناشی از ورود مواد غذایی به مجرای تنفسی که ممکن است سبب عفونت ریوی شود.

قطع قاعدگی که در 50% از این بانوان رخ میدهد و در بیشتر موارد به صورت دوره های نامنظم قاعدگی بروز میکند .

تورم پاها در افرادی که داروهای ادرار آور و مسهل استفاده میکنند . در معاینه فیزیکی این افراد . ممکن است بزرگی دوطرفه غدد پاروتید و غدد بزاقی مشهود باشد .

همچنین در افرادی که استفراغ را تحریک میکنند زخمهایی روی زبان و لثه ایجاد میشود و اسید معده نیز سبب خوردگی و تخریب دندانها میشود .

برهم خوردن ضربان قلب و در نتیجه اختلالات الکترولیتی نیز در این افراد وجود دارد.

در نوع دیگری از این بیماری کاهش درجه حرارت بدن و کاهش فشار خون وجود دارد که البته چندان شایع نیست.

گاهی نوع دیگری از بیماری تظاهر میکند و این افراد در زمانی مشخص(کمتر از یک ساعت) غذایی بیشتر از حد طبیعی مصرف میکنند و قادر به مهار کردن رفتار خود نیستند ولی این نوع بیماری با رفتارهای جبرانی همراه نیست .

معمولا بیماری های روحی و روانی بخصوص افسردگی و اضطراب با بولیمیا همراه است و این افراد این علایم را نشان میدهند: پرهیز از برقراری ارتباط چشمی ,افکار خودکشی و دیگر کشی, خستگی, آشفتگی های روحی, بی حوصلگی,  بی حالی, اضطراب و افسردگی ,قضاوت و اراده ضعیف .

عوارض بولیمیا:

• خرابی دندانها و لثه با اسید معده .
• کاهش آب بدن و کاهش سطوح پتاسیم که به ضعف شدید و ریتم های نامنظم قلبی منجر میشود.
• استفاده از داروهای مسهل سبب تحریک پذیری مخاط مری و روده  میشود و استفاده مکرر آنها به یبوست می انجامد.

با این همه,برای درمان این بیماری به این گروه های درمانی نیاز داریم:

مشاوره تغذیه: برای بازگرداندن کمبودهای بدن, متخصص تغذیه باید برنامه غذایی سالم و مقوی برای بیمار تجویز کند.

روانشناس, روانپزشک و مشاور: این قسمت درمان یکی از کارهای بسیار اصولی است چون ریشه اختلالات غذا خوردن در مشکلات روحی و عاطفی است . روانشناس به بیمار کمک میکند تا افکار مخرب و منفی خود را بازنگری کند. مشاور کمک میکند تا افراد خانواده نگرشی صحیح به این بیماری داشته باشند و در فرایند درمان بیمار را کمک کنند.

داروها: در برخی از موارد , داروهای ضدافسردگی و ضد اضطراب توسط روانپزشک برای این بیماران تجویز میشود. این داروها سبب بهبود در اختلالات غذا خوردن میشود.