ماستکتومی

در صورتی که پزشک شما ابتلا به سرطان سینه را در شما تشخیص داده است، ممکن است به شما توصیه کند که سینه ی خود را با جراحی بردارید. به این جراحی ماستکتومی گفته می شود. زنانی که به سرطان مبتلا نیستند اما به هر علتی، دارای ریسک بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان سینه هستند نیز ممکن است عمل ماستکتومی را انجام دهند. به برداشتن بافت سینه با انجام عمل جراحی، ماستکتومی گفته می شود. عمل ماستکتومی همچنین ممکن است به عنوان یک روش پیشگیری از سرطان، در مردان یا زنانی که مستعد ابتلا به سرطان سینه هستند، انجام شود.

مراحل و چگونگی انجام ماستکتومی

در روش سنتی جراحی ماستکتومی، تمامی بافت سینه به همراه پوست روی آن و قسمت هاله ی نوک سینه، برداشته می شود. با توجه به اندازه و موقعیت تومور و روند احتمالی پیشروی تومور، ممکن است حتی قسمت هایی از بافت های اطراف سینه نیز برداشته شوند.

عمل ماستکتومی تحت بیهوشی عمومی انجام می گیرد. مدت زمان انجام جراحی به این موضوع بستگی دارد که چه میزان از بافت و عضلات سینه باید برداشته شوند تا ریسک شکلگیری مجدد تومور تا حد ممکن کاهش یابد. شما باید قبل از انجام این جراحی، در مورد روش جراحی و چگونگی انجام آن و گزینه های موجود با جراح خود صحبت کنید.

انواع روش های ماستکتومی

ماستکتومی به روش ­های مختلفی انجام می­ شود از جمله: ماستکتومی ساده یا کامل،ماستکتومی رادیکال، ماستکتومی رادیکال اصلاح شده، ماستکتومی پارشیال یا قطعه­ای و چندین روش جراحی دیگر.

ماستکتومی ساده یا کامل:

پستان همراه با پوست و نوک آن برداشته می­ شود. در این روش، معمولا غدد لنفاوی زیر بغل را برنمی­دارند.

ماستکتومی رادیکال:

کل پستان، نوک پستان و هاله دور آن را همراه با غدد لنفاوی زیربغل و عضلات سینه­ای کوچک و بزرگ برمی­دارند. این روزها، از این روش به ندرت استفاده می­شود زیرا با وجود روش­های درمانی کمکی، دیگر نیازی به انجام آن نیست.

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده:

این روش، رایج­ترین روش جراحی امروز است. کل پستان، نوک پستان و هاله دور آن همراه با غدد لنفاوی زیر بغل برداشته می­شود اما جراح کاری به عضلات سینه­ ای ندارد و در حد امکان سعی می­کند تا غدد لنفاوی را تنها در حد کفایت، بیرون بیاورد زیرا برداشت کامل غدد لنفاوی زیربغل، موجب ورم بازو خواهد شد.

ماستکتومی پارشیال یا قطعه­ ای:

در این روش، قسمتی از بافت پستان که دچار ضایعه است به همراه مقدار کمی بافت سالم اطراف آن، برداشته می­شود و تلاش می­شود که شکل کلی اندام حفظ شود. هم­چنین از برداشتن تمام غدد لنفاوی زیر بغل خودداری می­شود و معمولا تنها ۳-۱ غده لنفاوی را که به محل توده نزدیک­تر هستند، برمی ­دارند.

یکی از روش­هایی که اخیرا به منظور جلوگیری از برداشتن بیش از حد نیاز غدد لنفاوی زیر بغل انجام می­شود، روش SLN است. در این روش، یک ماده رادیواکتیو یا رنگی را به محل توده تزریق می ­کنند. جراح با استفاده از خاصیت جذب ماده رنگی یا رادیواکتیو، ۳-۱ غده لنفاوی زیربغل را که به محل توده نزدیک­ترند، برمی­دارد و مورد آزمایش قرار می­دهد. اگر غده­های برداشته شده، تمیز و بدون سلول های سرطانی باشند، دیگر نیازی به برداشن غدد لنفاوی بیشتر نیست. مزیت این روش این است که، با خودداری از برداشت اضافه غدد لنفاوی، احتمال ورم بازو که یکی از عوارض شایع جراحی است، کم­تر می­شود. انجام این روش، نیازمند مهارت و تجربه کافی جراح است.

ترمیم و بازسازی سینه ها

خوشبختانه بازسازی پستان امروزه آسان تر از هر زمان دیگری است. البته بدون استفاده از عمل جراحی هم روش هایی وجود دارد تا شما بتوانید ظاهر خود را بهبود ببخشید. البته کاشت سینه هم به راحتی ممکن است که در صورت توانایی تقبل هزینه می توان این عمل را انجام داد.

برخی از زنان تصمیم می‌گیرند که بعد از انجام جراحی ماستکتومی ، سینه‌های خود را با انجام جراحی، بازسازی کنند. گاهی اوقات این امکان وجود دارد که همزمان با انجام ماستکتومی ، بازسازی سینه نیز انجام شود. اما در مواردی لازم است که ماستکتومی انجام شود و مدتی بعد عما بازسازی به طور جداگانه صورت گیرد.

بررسی تاثیرات ماستکتومی

در صورتی که سرطان در مراحل اولیه باشد، انجام جراحی لامپکتومی (برداشتن قسمتی از بافت سینه) همراه با انجام پرتودرمانی، دارای نتایج مشابهی با ماستکتومی (برداشتن کامل بافت سینه) است. اما در مواردی انجام ماستکتومی انتخاب بهتری است:

• زنانی که قبلا پرتودرمانی انجام داده اند و یا تحت عمل لامپکتومی قرار گرفته‌اند اما غده‌ی سرطانی به طور کامل از سینه‌ی آن‌ها خارج نشده است.
• زنان مبتلا به سرطان سینه‌ی التهابی
• زنانی که تومور سرطانی بسیار بزرگ دارند، دو یا سه تومور اصلی دارند و یا بافت‌های به ظاهر بدخیم منتشر شده‌ای در سینه‌ی خود دارند.
• زنانی که نمی توانند تحت پرتودرمانی قرار بگیرند مانند افرادی که بیماری‌های مرتبط با بافت‌های همبند را دارند و یا زنانی که باردار هستند (به جز زنانی که در ۳ ماهه‌ی آخر بارداری هستند و پس از زایمان می‌توانند پرتودرمانی انجام دهند)
• زنانی که اندازه‌ی تومور آن‌ها در مقایسه با اندازهی سینه‌ی آن‌ها بزرگ است که باعث می‌شود انجام عمل لامپکتومی به لحاظ ظاهری نتایج زیبایی نداشته باشد.
• زنانی که ریسک بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان سینه دارند و می‌خواهند از بروز سرطان پیشگیری کنند.
• مردانی که به سرطان سینه مبتلا می‌شوند.