عمل جراحی هیسترکتومی

هیسترکتومی یا زهدان برداری به عمل جراحی می‌گویند که در آن رحم را برمی‌دارند. این عمل رایج‌ترین عملی است که به دو صورت کامل (تنه، فوندوس و گردن رحم) یا جزئی (گردن رحم را برنمی‌دارند) انجام می‌شود.هیسترکتومی یا عمل جراحی خارج کردن رحم در موراد زیر انجام می شود:

فیبروئید رحمی :فیبروئید رحمی چیست : فیبروئیدها توده های رحمی غیر سرطانی هستند که می توانند سبب بروز درد و خونریزی سنگین در طولانی مدت شوند. توده های فیبروم بعد از دوران یائسگی کوچک می شوند بنابراین شما در این شرایط می توانید انتخاب کنید که به جای انجام هیسترکتومی صبر خواهید کرد. هم چنین پزشک ممکن است قبل از انجام هیسترکتومی گزینه های دیگری مانند میومکتومی (myomectomy) را برای شما در نظر داشته باشد.
داشتن خونریزی های شدید و غیرطبیعی: تغییر در سطح هورمونی، عفونت، سرطان و یا فیبروئید می تواند منجر به بروز خونریزی های طولانی مدت و شدید شود. استفاده از کنتراسپتیوهای هورمونی برای پیشگیری از بارداری می تواند به سبک شدن خونریزی ها کمک کند، خونریزی های نامنظم را اصلاح کرده و درد را تخفیف دهد.
پرولاپس رحم (Uterine prolapsed) (افتادگی رحم): در این حالت رحم از جایگاه طبیعی خود جا به جا شده و به سمت پایین، نزدیک واژن سُر می خورد. پرولاپس رحم در خانم هایی شایع است که چندین زایمان واژینال داشته اند اما پرولاپس رحم می تواند بعد از دوران یائسگی و یا به دلیل چاقی نیز اتفاق بیفتد. شما می توانید برخی تمرین های ورزشی را به منظور تقویت عضلات تحتانی لگن انجام دهید به این ترتیب به بازگشت توان عضلانی رحم که سبب نگاه داشتن رحم در جای خود بوده است، کمک خواهید کرد. هم چنین ممکن است پزشک شئی پلاستیکی را از طریق واژن وارد رحم کند تا بتواند رحم را در جای خود نگاه دارد.
آندومتریوز: آندومتریوز وقتی اتفاق می افتد که بافت دیواره رحم در فضایی خارج از رحم، در تخمدان ها شروع به رشد کند. این اتفاق می تواند منجر به درد شدید و خونریزی در بین پریودها شود. پزشک برای برداشت بافت های زخمی و توده ها می تواند اقدام به جراحی کند بدون این که به بافت های اطراف آسیبی برساند. وقتی اتفاق می افتد که بافت دیواره رحم در فضایی خارج از رحم، در تخمدان ها شروع به رشد کند. این اتفاق می تواند منجر به درد شدید و خونریزی در بین پریودها شود. پزشک برای برداشت بافت های زخمی و توده ها می تواند اقدام به جراحی کند بدون این که به بافت های اطراف آسیبی برساند.
آدنومیوز: در این شرایط بافت هایی در داخل دیواره رحم رشد می کند در نتیجه دیواره رحم ضخیم می شود. این ضخامت منجر به بروز درد و خونریزی سنگین می شود. قرص های کنترل بارداری می تواند در این مورد موثر باشد.
سرطان (یا پیش سرطان) رحم، تخمدان، سرویکس (دهانه رحم): در صورت بروز سرطان در هر یک از این ارگان ها انجام هیسترکتومی که بعبارتی عمل خارج کردن رحم است می تواند مناسب باشد

انواع عمل هیسترکتومی

با توجه به وضعیت بیمار و شرایط رحم و تخمدان عمل هیسترکتومی به چند نوع انجام می شود که شامل:

عمل هیسترکتومی کامل: شایع ترین نوع جراحی های می توان به هیستروکتومی کامل اشاره کرد ، در این نوع برداشتن رحم دهانه رحم برداشته نمی شود.

عمل هیسترکتومی جزئی: در این نوع جراحی دهانه رحم برداشته نمی شود بلکه فقط رحم برداشته می شود.

عمل هیسترکتومی رادیکال: دراین نوع جراحی برداشتن رحم نواحی بالایی مهبل، دهانه رحم، رحم و برخی زا بافت های نرم درون لگن برداشته میشود. این هیستروکتومی معمولا زمانی انجام می شود که بانوان به سرطان دهانه رحم مبتلا هستند.

عمل هیسترکتومی بدون برداشتن تخمدان: مواقعی که پزشک متخصص رحم را در می آورد با فقط برداشتن یک تخمدان، تخمدان ها به وظایف خود به طور طبیعی عمل می کنند بنابراین نیازی به هیچ درمان هورمونی نمی باشد، در این جراحی در آوردن رحم با برداشتن یک تخمدان صورت می گیرد .

عمل هیسترکتومی با برداشتن هر دو تخمدان: در این جراحی در آوردن رحم با برداشتن هر دو تخمدان

روش های متفاوت برای انجام عمل برداشتن رحم یا هیسترکتومی

1- هیسترکتومی شکمی

هیسترکتومی شکمی زمانی است که کل دستگاه تولید مثل باید برداشته شود، دراین روش یک شکاف عرضی در دیواره شکم، بالای استخوان خاصره تقریبا به اندازه برش سزارین ایجاد می گردد و به این ترتیب امکان دسترسی به کل دستگاه تولید مثل فراهم می آید. طول درمان در هیسترکتومی شکمی 4 تا 6 هفته برآورد می شود زیرا زخم ایجاد شده در دیواره شکم برای بهبودی کامل به این بازه زمانی نیاز دارد.

2- هیسترکتومی واژینال

در هیسترکتومی واژینال، تمامی فرایند عمل از طریق کانال واژن انجام می گیرد و رحم نیز از طریق برشی که در انتهای فوقانی کانال واژینال ایجاد می شود، خارج می گردد. این روش نسبت به جراحی باز که پیشتر توضیح دادیم، خطرات و عوارض کمتری دارد، احتمال بروز عفونت در آن کمتر و زمان بستری و نقاهت نیز در آن کوتاهتر است.

3- هیسترکتومی لاپاروسکوپی

هیسترکتومی واژینال با استفاده از دستگاه لاپاروسکوپ رویکردی است که در آن برش های کوچک در شکم ایجاد شده و از طریق آن می توان ابزارهای لاپاروسکوپی را برای مشاهده اندام های داخلی وارد بدن کرد. در گذشته این نوع جراحی با نام عمل جراحی کلید سوراخ یا جراحی کم تهاجم معروف بوده است زیرا در آن اندازه برش کوچکتر و خطر ابتلا به آسیب های بعد از عمل نسبت بهجراحی شکمی کمتر بوده و نیز با سرعت بیشتری بهبود می یابد.

هیسترکتومی واژینال با کمک لاپاروسکوپی نسبت به روش واژینال، به جراح امکان می دهد تا معاینه دقیق تری به عمل آورده و جراحی پیچیده تری انجام دهد. این روش با فرایندهای لاپاروسکوپی آغاز می شود و با برداشتن رحم از طریق کانال واژینال به پایان می رسد. رویکردی جدیدتر در زمینه هیسترکتومی، هیسترکتومی فوق گردنی با کمک لاپاراسکوپی است، در این روش که اختصاراً (ال ای اس اچ) خوانده می شود، برای برش رحم به صورت قطعاتی که بتوان آن را از سوراخ لاپاراسکوپی ایجاد شده در شکم خارج کرد، از دستگاه مورسلاتور استفاده می شود.

برای دیدن این ویدئو به لینک زیر مراجعه کنید.

https://www.aparat.com/v/3vOLz